Kendell Geers groeit op in Johannesburg, Zuid-Afrika, een van de gevaarlijkste steden ter wereld. De van oorsprong Afrikaanse (migranten van Nederlandse afkomst) Geers werd na de scheiding van zijn ouders katholiek opgevoed door zijn vader. Al snel begon hij te rebelleren en zich te verzette tegen alle autoriteit. Op zijn vijftiende keert hij zich tegen het koloniale verleden van zijn familie en wordt hij een anti-apartheidsmilitant. Nadat hij weigert om zijn legerdienst te doen, moet hij Zuid-Afrika verlaten. Hij gaat naar New York, waar hij de assistent wordt van Richard Prince.
Wanneer in 1990 Nelson Mandela vrijkomt, keert hij terug naar Johannesburg, waar hij tien jaar werkt, voor hij zijn geboorteland definitief verlaat om zich in Brussel te vestigen. Uiteindelijk neemt hij de Belgische nationaliteit aan.
Zijn persoonlijk verhaal van een Afrikaner die “te blank is voor Afrika en te zwart voor Europa” heeft een sterke invloed gehad op zijn werk. Enkele emblematische werken getuigen daarvan : Counting Out Song (a.k.a. Tyre), monumentale beeldhouwwerken van tractorbanden die doen denken aan lynchpartijen met verbranding; T.W. (Fence), een afsluiting van prikkeldraad die de ingang van een museum blokkeert; Hanging piece, een grote installatie met bakstenen die van het plafond hangen, waarin men de technieken van de stadsguerrilla herkent; of Self-portrait, met scherven van een fles Nederlands Heinekenbier; en de beroemde video-installatie T.W. (Shoot), die een koortsachtige compilatie toont van stukjes film waarin een acteur op de toeschouwer schiet. Als multidisciplinair kunstenaar heeft Geers objecten, installaties, videowerken en veel performances gecreëerd. Hij blijft op ontdekking gaan en bekritiseert onze wereld op een frontale manier, waarbij hij waarschuwt voor de subversieve of openlijke vervreemding die objecten, beelden en situaties in ons dagelijks leven kunnen meebrengen.
Aan het einde van de jaren tachtig werkt Kendell Geers bijvoorbeeld rond de verbanden die kunnen ontstaan tussen conceptuele of minimalistische kunst en politieke kwesties. Hij heeft in die zin zeker deelgenomen aan de trend in de hedendaagse kunst om de vormen die overbleven van het minimalisme en de conceptuele kunst een “politieke” meerwaarde te geven, wat soms paradoxaal “politiek minimalisme” werd genoemd. Dit geldt voor een aantal emblematische werken als Mondo Kane, een betonnen vierkant met flesscherven; of T.W. (Vitrine), een vierkant uitstalraam dat stukgegooid is met een baksteen; of nog The Garden of the Forking Paths, een grote uitkijktoren van beton en prikkeldraad. In het indrukwekkende Monument to the Unknown Anarchist ziet men zijn bezorgdheid samengebald: het gaat om een auto die brandt tijdens de tentoonstelling en die omgekeerd ligt op een sokkel vol flesscherven. Symbool van stadsrellen en van alle vormen van rebellie, die al dan niet legitiem zijn naargelang de plaats, de periode in de geschiedenis, en wie er aan de macht is. Kendell Geers verzet zich tegen elke vorm van autoriteit en wil met dit symbool de revolte van onbekenden – van mensen die door de geschiedenis vergeten zijn – op de voorgrond plaatsen. Hij vraagt de toeschouwer naar de legitimiteit van dergelijke acties.
In het algemeen gaat het werk van Geers over morele en politieke vraagstukken en houdt het tegelijk een kritische reflectie in over de context van kunst, de manieren om kunst tentoon te stellen, de kunstwereld en zijn actoren. Zo heeft hij aan het begin van de jaren negentig de ideologie van het museum bekritiseerd en liet hij op verschillende plekken de lambrisering ontploffen, waarna er slechts gaten in de muren en hoopjes puin te zien waren. Recent heeft hij de aandacht gevestigd op het materialisme van de westerse kunst, die gedomineerd wordt door de steeds machtiger kunsthandel en door een paar grote manifestaties. De twee werken die hij in die tentoonstelling plaatste legden een verband tussen de traditionele Afrikaanse beelden en picturale uitbeeldingen afkomstig van de westerse modernistische stroming. Door mobilisatie van de Afrikaanse magie samen met de westerse schilderrituelen wil hij de kunst haar subversieve kracht terugschenken en ervoor zorgen dat de kunst opnieuw een speculatieve ruimte inneemt, voorbij het zichtbare.
Kendell Geers heeft deelgenomen aan grote internationale tentoonstellingen, zoals de Biënnale van Lyon 2005, Documenta XI, of Dyonisiaque, in het Centre Pompidou. Hij was bij de laatste Biënnale van Johannesburg en op de tentoonstelling Hardcore. Vers un nouvel activisme, in het Paleis van Tokyo. Ook heeft hij veel solo tentoonstellingen gehad in de grootste musea wereldwijd en is hij vertegenwoordigd in de meeste grote, internationale collecties. In 2007 heeft hij een grote solotentoonstelling gehad die tegelijk plaatsvond in het BPS22, te Charleroi, en in het SMAK, te Gent.
