Wetend dat schoonheid een sociale constructie is, benadrukt Sven ’tJolle op zijn beurt de sociale kwestie van de esthetica. Zijn werk houdt nietop bij de boodschap, de vorm is even belangrijk. Hij haalt zijn inhoud uit alleregisters, van strips tot oude teksten.
‘t Jolle wil werk maken datonmiddellijk aantrekt en aanspreekt, maar dat ook de directe tijdelijkheidoverstijgt. Zo krijgt een frappant onmiddellijk herkenbaar beeld als dereuzemegafoon Global Empowerment (2002) symbolische waardedoor het formaat en door een kleur geladen met arbeidersgeschiedenis. Dearbeidsmythologie wordt overgeheveld in een object dat speels de link legttussen artistiek monument en sociale strijd. Als monument zonder sokkelstaat Global Empowerment met beide voeten in de realiteit endat in samenhang met het engagement waaraan het appelleert. Het werk van ‘tJolle neemt ook afstand en is een reflectie op de kracht van dit socialeverzet, op de doelmatigheid van haar vormen.
De stickers op Global Empowerment laten de kijker nadenken over gescandeerde slogans. Slogans en woorden zijn een kneedbaar materiaal voor ’t Jolle. Hij heeft aandacht voor de vaak onopgemerkte veranderingen van de betekenis van termen. Hij creëert zelf verschuivingen zoals van het beeld van het “tubisme”, naar de “Heilige Fernand Léger”, naar de strijd van de werknemers van Clabecq. De titel van het werk, “Algemene machtsoverdracht”, schommelt tussen een cynische commentaar en een oprechte oproep: leent de globalisering die op het eerste zicht de verspreiding van het Westerse liberalisme oproept zich tot een algemene sociale strijd? De buitenmaatse megafoon lijkt te wachten op de stem van het hele volk. De kunst van Sven ‘t Jolle kunst ontleedt niet enkel de huidige maatschappij, maar reconstrueert ook in een visuele speurtocht alternatieve voorstellen
