RUPTZ (1975-1977)
DES FOUS QUI SERONT DES CLASSIQUES
De groep Ruptz werd eind jaren zeventig in Namen opgericht door Marc Borgers en Jean-Louis Sbille en werd kort nadien versterkt door Anne Frère. De groep beleefde een even intens als vluchtig bestaan. In iets meer dan twee jaar tijd realiseerde deze groep een reeks artistieke interventies op een kruising van totaal nieuwe praktijken in die tijd: videokunst, performance, body art, veelzijdige fotografie, publicaties van kunstenaars, sociologische kunst, en zelfs de esthetiek van de communicatie. Denk bijvoorbeeld aan het noteren van het tijdstip van een dag, het onderwerpen van het lichaam aan geluidsversterking, het uitvoeren van sociologische identiteitsonderzoeken, het redigeren van publicaties, enz. Later verhuisde de groep naar Brussel en publiceerde tien uitgaven van het nu legendarische tijdschrift Soldes. Fins de Séries wordt beschouwd als het Belgische equivalent van het Franse collectief Bazooka.
Vanwege een radicalisme dat uniek was in België en soms sterk leek op dat van kunstenaars Dan Graham of Vito Acconci, werden de interventies die onder de naam Ruptz werden uitgevoerd door hun auteurs ervaren als een vitale noodzaak. De weerklank die ze daarbij konden ondervinden of wat ze hierdoor konden teweegbrengen, was van geen belang. Uitgaande van de veronderstelling dat “het verleden niet langer moet deelnemen”, hechtten deze kunstenaars geen belang aan het bewaren van tastbare sporen van hun acties of documenten. Het is nog maar enkele jaren geleden dat de BPS22 de overblijfselen van deze acties kon vinden: voorbereidende schetsen, foto’s, enz. verzameld in aluminium kaders, volgens de werkwijze van de conceptuele kunst van deze periode. De tentoonstelling toont deze werken voor het eerst en laat ons toe om het belang van dit unieke collectief in het Belgische panorama opnieuw te evalueren.
Curator: Pierre-Olivier Rollin
TENTOONSTELLING: 20.02 > 23.05.2021