BROGNON ROLLIN

L’avant-dernière version de la réalité is de eerste grote museale ten­toon­stelling in België van het kun­ste­naars­duo David Brognon en Stéphanie Rollin. De ten­toon­stelling brengt bestaande werken samen met nieuwe producties die speciaal voor de ruimten van de BPS22 werden gere­aliseerd in een perspectief dat bijna vijftien jaar geleden begon. Het stelt ons in staat de eigenheid en de samenhang van hun benadering en hun formele en conceptuele universum te meten.

BROGNON ROLLIN

In de afgelopen vijftien jaar heeft het duo Brognon Rollin een proteïsch oeuvre opgebouwd met een obsessieve constante de mens centraal te stellen in al hun beeldende reflecties. De scher­pzin­nige observatie van bepaalde gebeurtenis­sen in de maatschap­pij heeft de kunstenaars ertoe gebracht werken te creëren die tot de geschiede­nis van de minimal art behoren en die getuigen van een grote gevoe­ligheid in hun concept zelf en in de context van hun creaties.

Hoge sen­si­biliteit dankzij tweevoudige gevoe­ligheid. Een positief gevolg van een evenwichtig duo. ​“Je moet het 100% eens zijn om een werk tot een goed einde te brengen. Door deze verbintenis wordt onze productie nogal vertraagd, maar het laat ons toe eerlijk te kunnen zijn. We benaderen het onderwerp niet altijd op dezelfde manier. Maar als we het eens zijn over het ein­dresul­taat, dan is het werk af.” (Stéphanie Rollin) ; ​“Over eenzelfde situatie hebben we twee ver­schil­lende opvattingen, maar we willen hetzelfde, en het op dezelfde manier verwerken. Elk kunstwerk is dus de exacte perceptie van wat ik voel en wat zij voelt.” (David Brognon).

L’AVANT DERNIĒRE VERSION DE LA RÉALITÉ
[De voorlaatste versie van de werke­lijkheid]

De ten­toon­stelling beschrijft aan de hand van een selectie van een veertigtal werken – verrijkt met enkele nieuwe werken – de belan­grijk­ste etappes van de artistieke ontwik­kel­ing van het duo. Tussen de ver­schil­lende werken is een cluster van steeds terugk­erende aan­dacht­spun­ten geweven, waaraan de ten­toon­stelling haar samen­hangend beeld ontleent. Deze samenhang wordt versterkt door een ingetogen scenografie die –net als hun benadering en de ten­toongestelde werken – ontdaan is van alle overbodige elementen om zich te con­cen­tr­eren op het essentiële.

Een van de ten­toongestelde werken is ​“Yamina”: een 27 meter lange neon-hartlijn, die in de palm van de hand ligt, speciaal gemaakt voor de grote industriële hal van BPS22. Of ​“24H Silence (157 - 282 min / 1440 min)”, een jukebox met 80 LP-platen waarop een minuut stilte is opgenomen en die ergens in de wereld wordt waargenomen na een tragedie: ter­ror­is­tis­che aanslag, beroemd sterfgeval, natuurramp, massale schietpartij…

Deze werken zijn, net als de ten­toon­stelling, een perfecte illustratie van de relevantie van een werk dat tegelijk conceptueel, poëtisch, politiek en soms pop is.