Candice Breitz

Van februari tot mei verwelkomt het BPS22 Candice Breitz (Zuid-Afrika, 1972) voor haar eerste solo­ten­toon­stelling in België. De kunstenares is afkomstig uit Johan­nes­burg en neemt met haar werken de hele ruimte van het museum in. Het thema van deze werken is de cult van beroemd­he­den en de alomte­gen­wo­ordigheid van de sociale media en systemen waarin de voorkeur wordt gegeven aan blanken. Dit zijn allemaal middelen die met elkaar wedijveren om onze aandacht.

Candice Breitz staat bekend om haar mul­ti­chan­nel video-instal­laties en foto’s. Ze werkt met de codes van de mas­sa­cul­tu­ur om te benadrukken hoe ze onze perceptie van de werke­lijkheid en onze empathie voor onze medemensen beïnvloeden. Aan de hand van collages, montages, frag­men­tatie en afleiding, waarbij ze ruimschoots put uit de visuele en auditieve ​‘popcultuur,’ onderzoekt ze de manier waarop de media strategieën om onze aandacht te krijgen controleren en tegen elkaar uitspelen binnen de markt van de informatie, waarin beroemdheid een fetisj is en die teert op enter­tain­ment. Haar kunst roept zo de gevaren van desin­for­matie op in een tijdperk waarin onze verhalen door algoritmes gevormd worden, op het ritme van onze klikken en onze commentaren op de sociale netwerken, ver verwijderd van de dringende werke­lijkhe­den van de wereld.

Vanaf haar eerste collages (Ghost series, 1994-96), waarin ze de raciale en gen­der­stereo­types aan de kaak stelt, tot aan haar laatste installatie met 1001 hoesjes van video­cas­settes (Digest, 2019) via haar fresco over de strijd van een gemeenschap sekswerkers in Kaapstad (TLDR, 2017), geeft Candice Breitz haar werken een indringende inhoud, verankerd in haar Zuid-Afrikaanse wortels, die echter weerklank vindt in de hele wereld. Haar artistieke, gemeen­schaps- en samen­werk­ing­spro­duc­ties nemen deel aan hedendaagse politieke debatten (feminisme, de heer­schap­pij van het blanke ras, het kapitalisme in de culturele industrie, desin­for­matie enzovoort) en bevragen het discours van de media. Wie heeft het recht om het woord te nemen in een omgeving waarin beroemdheid belan­grijk­er is dan geleefde ervaring? Naar welke stemmen willen we luisteren in een wereld die verzadigd is met media? Brengt onze behoefte aan enter­tain­ment schade toe aan ons vermogen om aandacht te besteden? De werken die in de ten­toon­stelling van het BPS22 bijeen gebracht werden, tonen zo de belangrijke rol van het verhaal in de constructie van iden­titeit­en en van de beleefde werke­lijkheid aan, met tegelijk­er­ti­jd de mogelijkheid van alter­natieve realiteiten in de toekomst.